Als je je emoties niet onder controle hebt, kunnen ze voor flink wat innerlijke chaos zorgen. Emoties zijn ook verleidelijk: als we eenmaal met ze meegaan, dan komen er vanzelf meer. Je kunt jezelf kwijtraken en je kunt maar moeilijk terug naar je evenwichtige zelf. En wie wil dat nou? Ik ken niemand die voor zo’n situatie zou tekenen maar ik ken er wel genoeg die het hebben!
Je wil juist de controle over jezelf behouden zodat je blijft functioneren ook naar anderen toe. Ik beschrijf in dit stukje hoe een van onze medemensen in welke worsteling zij zomaar kan stappen en in de chaos belandt. Ik beschrijf een oefening waarmee je je emoties kunt reguleren, zodat je weer rust in jezelf kunt vinden.
Juist andere mensen kunnen vaak onze emoties triggeren. Dat overkomt ook Karina, die als stadsgids rondleidingen geeft. Ze vindt het heerlijk om haar passie voor geschiedenis van de stad te delen en doet dit erg enthousiast. Het zien van het enthousiasme van haar publiek geeft haar een goed gevoel.
Toch kunnen mensen meegaan in Karina’s enthousiasme of juist niet. En soms kijkt iemand uit haar groep nukkig of ontevreden. Karina verstart als ze zo iemand in de groep heeft zitten. Ze voelt de neiging om te gaan repareren, bijvoorbeeld te vragen aan die persoon of ze alles heeft begrepen en zo een praatje aan te knopen. Ze gaat haar energie dus richten op die ontevreden persoon.
Inmiddels kent Karina zichzelf en probeert die neiging te onderdrukken. Ze wil zich liever richten op de anderen in de groep, die gewoon aandachtig luisteren en meedoen. Ze wil zich richten op positiviteit. Maar ergens kan ze de ontevreden persoon maar moeilijk loslaten. Zo voelt Karina zich boos op de ontevreden persoon, omdat die haar uit evenwicht gebracht heeft.
Vervolgens voelt ze zich ook weer schuldig naar die persoon, mogelijk heeft die immers gewoon een ‘slechte dag’? En dan baalt ze weer van zichzelf dat we hiermee bezig is in plaats van met het geven van de rondleiding. De emoties tuimelen over elkaar heen.
Herken je jezelf in haar probleem? De strijd in jezelf? Die innerlijke strijd kost bakken energie. Zo kan iets dat je eigenlijk leuk en gezellig vindt nog aardig vermoeiend worden. Het kan zelfs zijn dat je er tegen op gaat zien om bijvoorbeeld naar naar een feest van je familie te gaan, of, net zoals Karina, naar je werk.
Nu je dit zo in alle rust doorleest, is het makkelijk om te zien. Je wordt in één keer gekaapt door emoties en interpretaties die over elkaar heen buitelen. Alles is aan elkaar gekoppeld en versterkt elkaar. Je zit als het ware meteen in -wat ik noem- de draaimolen van de emoties.
Vergelijk wat er gebeurt eens met een draaimolen. Als je bij de centrale paal staat, is de beweging klein. De wereld draait langzaam, je hebt overzicht en controle. Dit is je innerlijke rustige kern. Gebeurt er iets dat je van je kern afbrengt dan ga je verder uit het midden van de draaimolen. Daar gaat de wereld sneller. Je wordt als het ware naar buiten geslingerd. Je kunt moeilijker focussen want de beelden raken door elkaar. Dan probeer je te gaan redden en je probeert je aan alles vast te houden. Maar je hebt je emoties al niet meer onder controle. Gedachten en emoties zijn bijna niet meer uit elkaar te houden net als de beelden die langs flitsen. Je innerlijke chaos heeft je van je kern verder af gebracht en je kunt maar moeilijk terug naar de kalmte van je eigen kern. Gesymboliseerd door de centrale paal van de draaimolen.
Soms is het goed om dit chaotische stuk van jezelf op deze manier samen te vatten, waardoor het overzichtelijker is. Je kunt er wat afstand van nemen. Het beeld vat samen hoe jij je voelt en geeft de chaos èn de rust een gelijkwaardige plek in je bewustzijn.
Verder heb ik nog een praktische oefening voor je. Probeer dit eens als je je in een veilige omgeving bevindt. Met niet te veel (prestatie) druk of dingen die je afleiden.
Zorg dat je even rustig de tijd voor jezelf hebt, al is het maar 10 minuten. Kijk naar de palm van je rechterhand. En zeg in jezelf: dit is mijn rechterhand. Dit is deel van mijn lichaam. Dan raak je met je andere hand je rechterhandpalm aan. Zo betrek je al je zintuigen erbij.
Zo ook met je arm en overige delen van je lichaam. Vergeet je hoofd niet. Met een hand op je hoofd zeg je: dit is mijn hoofd, dit is deel van mijn lichaam. Dit is om al je emoties en gedachten te laten weten waar “thuis” is. Je verbindt je weer met jezelf. Het kan een gevoel van veiligheid geven om je eigen lichaam te ervaren met je fysieke begrenzing.
Deze oefening werkt kalmerend en centrerend. Je roept als het ware je ziel terug in je lichaam, in je kern. Een ander voordeel van de oefening is dat je eerder door hebt wanneer je begint te schuiven op de draaimolen.
De oefening komt van Peter Levine. Hij is de grondlegger van Somatic Experiencing®, een lichaamsgerichte methode om trauma te genezen.
Heb je een stressvolle periode achter de rug? Of ben je veel getriggerd geweest de…
Veel mensen hebben ‘iets’ met controle. Controle over een situatie, over zichzelf, over anderen. Dat…
Oei oei oei, je grenzen aangeven. Dat hoop ik ooit nog eens te kunnen. Niet…
Graag bekijk ik het geboorteverhaal van Jezus net even anders met mijn aardse blik als…
Ben jij gemakkelijker met dieren dan met mensen? Zo goed en lief als je voor…