Er zijn over-waakzame ogen en krachteloze ogen. Kost dat jou energie? Vanuit de lichaamsgerichte visie een paar praktische oefeningen die voor jou kunnen werken.
Draagbaar zelfvertrouwen
Zelfvertrouwen zou zoiets moeten zijn als een bril of een gehoorapparaat: draagbaar, licht van gewicht, immer functioneel en van de juiste sterkte. Een draagbaar zelfvertrouwen betekent, onafhankelijk van waar je bent, met welke mensen je ook verkeert, een gevoel te hebben van ‘ik ben OK’. Het geeft je de mogelijkheid om vanuit dat gevoel te kunnen handelen. Wat zou dat een rust opleveren. Geen gepieker van ‘wat zouden ze ervan vinden’ of ‘wat moeten ze van mij?’. Een draagbaar zelfvertrouwen maakt je vrij en het gaat overal met je mee. Maar anders dan een bril of gehoorapparaat zit zelfvertrouwen van binnen. Het is een gevoel, een soort weten dat je ‘OK bent hoe dan ook’. Maar ja, hoe krijg je dat?
Graag vertel ik je Iets over de oorsprong van zelfvertrouwen. Het gevoel van ‘ik ben OK’ krijgen mensen mee van huis uit. Mensen met een draagbaar zelfvertrouwen hebben dit meestal met de paplepel ingegeven gekregen. Ze hebben hun vader of moeder als een veilig voorbeeld-persoon beleefd en gezien. Ze dragen, zonder dat ze zich ervan bewust zijn, het beeld van hun vader of moeder bij zich als een soort veilige haven in zichzelf, als een soort innerlijk weten.
Dan kun je alsnog dit mentale beeld gaan ontwikkelen met het gevoel van ‘ik ben OK’ dat daarbij hoort. Hier volgt een oefening voor die jou in 7 stappen helpt een draagbaar zelfvertrouwen te ontwikkelen. Het is veilig en je kunt het naar eigen behoefte herhalen. Het enige echt essentiële dat je nodig hebt is de bereidheid je open te stellen. Ben je nieuwsgierig? Lees verder.
Bedenk welke volwassene in jouw jonge jaren belangrijk voor je is geweest. Iemand bij wie je rustige en positieve gevoelens hebt gehad. Zorg dat je een duidelijke foto hebt van deze persoon, liefst van het hele lichaam. Print eventueel de foto.
Zorg dat je in een rustige omgeving bent en even niet gestoord kan worden. Liefst een veilige vertrouwde omgeving. Zet twee stoelen tegenover elkaar op zo’n meter afstand. Ga zitten op de ene stoel en zet de foto neer op de andere. Zet eventueel een wekker op een kwartier, zodat je even de tijd kunt vergeten.
Concentreer je op je lichaam, voel waar je lichaam de stoel en de grond raakt. Volg je ademhaling en verdiep deze iets vanuit ontspanning. Vergeet je gedachten. En nou komt het:
Kijk naar de foto, vanuit een soort kinderlijke onbevangen nieuwsgierigheid . Neem de gestalte op de foto in je op, inclusief de foto zelf. Stel je voor dat de persoon op de foto jou ziet en jou toestaat te kijken.
Sluit dan je ogen en probeer het beeld dat je in werkelijkheid hebt gezien, voor je geestesoog weer terug te halen. Vervaagt het beeld een beetje of heb je de neiging om je ogen weer open te doen, ‘ververs’ dan het beeld weer aan de hand van de foto. Herhaal dit een paar keer en laat je erin gaan, neem het tot je en laat eventuele lichamelijke of emotionele reacties kalm toe. Geef je ogen maar de kost.
Als je voelt dat je genoeg hebt gekeken of als je de wekker hoort, dan rond je de oefening af in alle rust. Je kunt wat drinken nemen. Neem het beeld van de ander mee als een mentaal beeld in jezelf.
Je kunt gewoon verder met je dag. Roep af en toe het beeld weer op en doe de oefening naar behoefte overnieuw. Het mentale beeld van de foto van de door jou geliefde persoon is nu jouw draagbare zelfvertrouwen. Jouw bevestiging van wie jij bent, voor jouw wezen.
Deze oefening gaat over een veilige hechting. Hechting gaat over de wederzijdse neiging van moeder/verzorger en kind om zich aan elkaar te binden. Ik wens je alle goeds toe ermee. Wil je meer weten over de achtergrond van deze oefening? Heb je vragen over jouw draagbare zelfvertrouwen? Neem dan contact met me op.
Eerst meer lezen over moeder-dochterrelaties? Bekijk mijn artikelen.
Er zijn over-waakzame ogen en krachteloze ogen. Kost dat jou energie? Vanuit de lichaamsgerichte visie een paar praktische oefeningen die voor jou kunnen werken.
Afgelopen maandag had ik sinds 3 jaar weer een op een paard gezeten. Heerlijk maar ik moest het wel bekopen met lage rugpijn. De dag erna, op de verjaardag van de Sint, had ik een afspraak met Monique, mijn fysiotherapeut. Lees verder over hoe ik geconfronteerd werd met hoe sterk ik in mijn hoofd zat.
De schuld altijd bij jezelf neerleggen is een bekende valkuil. Wat kun je daaraan doen?
Heb je een stressvolle periode achter de rug? Of ben je veel getriggerd geweest de…
Snel getriggerd zijn betekent dat je emoties de neiging hebben om je brein 'kapen': ze…
Veel mensen hebben ‘iets’ met controle. Controle over een situatie, over zichzelf, over anderen. Dat…
Oei oei oei, je grenzen aangeven. Dat hoop ik ooit nog eens te kunnen. Niet…