Afgelopen maandag had ik sinds 3 jaar weer een op een paard gezeten. Heerlijk maar ik moest het wel bekopen met lage rugpijn. De dag erna, op de verjaardag van de Sint, had ik een afspraak met Monique, mijn fysiotherapeut. Daar kom ik al een paar keer en telkens bleek dat ze me op magische manier verder heeft kunnen helpen daar waar ik bij andere (fysiotherapeuten) echt niet verder kwam. Aan haar legde ik mijn rugpijn voor.
Wiebelstoel
Zij zei: “Ga maar eens op die speciale wiebelstoel zitten, dat is net de wiebelige rug van een paard.” Ik ging zitten. Inderdaad: het wiebelde, een bekend gevoel voor me. Met mijn beide voeten op de grond kon ik mezelf in balans houden. Het was nog net te doen. Ze zei: “Ga nou eens één been optillen.” Ik schoot meteen in mijn hoofd en dacht: “HELP! Hoe til ik mijn been op met zoveel wiebeligheid onder me? Wat weet ik ook al weer over core-stabilty? Je moest toch je buikspieren flink aantrekken en dan kon je niets meer gebeuren, zo was het toch?” Dus ik deed het niet meteen maar ging erover nadenken. Wat er volgde was een typisch gevalletje van ‘teveel in je hoofd’…
Het zag er niet uit
Ik zal je vertellen wat er gebeurde: Ik helde helemaal naar links over om mijn rechterbeen op te kunnen tillen. Het voelde echt niet safe. “Wat is er aan de hand?” vroeg ze. “Ik ben compleet uit balans en heb helemaal geen controle. Ik voel me bang omdat ik denk dat ik ga vallen.” “Ok, zegt ze, kom maar op de behandeltafel liggen.” En ze maakte het een en ander aan mijn voeten, benen en heupen los. Daarna weer op de wiebelstoel. Ze zei : “Til nou je been weer op.” Ik begon ook deze keer weer met nadenken..moest ik nou eerst mijn buikspieren aanspannen en mijn rug loslaten? Of moest ik dat juist voorkomen en gewoon ontspannen? Ik wist het niet meer, en vanuit een soort paniek deed ik maar wat ik altijd deed: ik tilde mijn been op, ook nu weer als een soort hefboom, met mijn bovenlijf enorm overhellend naar één kant. Het zag er niet uit. Ik zat in mijn oude patroon.
“Je zit teveel in je hoofd, niet nadenken, Hester!”
Mijn fysiotherapeut Monique zei: “Jij zit teveel in je hoofd, stop nou met nadenken en laat je lichaam het werk doen!” Ik was van mijn waps en wist echt niet hoe dan. Ze hielp mij: “Doe het eens heel snel om de beurt achter elkaar, dan kun je er niet over nadenken!” Dat deed ik en voelde dat er iets in mijn romp gebeurde waardoor ik stabiliteit kreeg. Het had iets te maken met het automatisch aanspannen van de juiste spieren. Nu kon ik ook één been langzaam optillen zonder helemaal over te hellen naar de andere kant, ik had stabiliteit gevonden, en dat vertelde ik haar….“NIET OVER NADENKEN, HESTER!” zei ze nogmaals streng. Oké, dat strenge was even schrikken, maar ik begreep het punt: ook IK zit ook wel eens op de analyse- en controletoer. Na de sessie kon ik lopen zonder rugpijn, het ging automatisch goed!
Deze week heb ik een kadootje gekregen op 5 december.
Wat heb ik hier nu uit geleerd?
- …dat ik blijkbaar ik mijn gezonde impulsen blokkeerde en dat ik mij daar niet blij bij voel;
- …dat mijn lichaam het uit zichzelf nog slecht niet doet en dat vertrouwen op zijn plaats is. Dat is nieuw, want ik dacht werkelijk dat ik het niet kòn.
- …dat kennis van zaken je soms in de weg kan zitten: ik had van alles geleerd over ‘core stability’, je kan ook teveel nadenken over iets simpels.
- …dat ik het vaker doe: eerst nadenken en dan pas doen, en dat ik daardoor te lang in de startblokken blijf stil staan.
Ieder houdt zichzelf op zijn eigen unieke wijze tegen
We gaan met het eerste punt verder, het punt van het blokkeren van de gezonde impuls. Dat geldt niet alleen voor het bovenstaande zeer aanwijsbare fysieke voorbeeld, maar voor ons gedrag in het algemeen. Ook hoe je als persoon reageert naar anderen toe. In principe zit er een gezonde impuls diep verstopt binnenin ons, maar die onderdrukken we met rationaliseren, nadenken en wegredeneren. Een paar voorbeelden:
- Het is gezond om uit een onveilige situatie weg te willen (maar we kunnen niet omdat we netjes op bezoek zijn en we bedenken redenen waarom het toch wel veilig zou zijn, waarmee we onszelf voor de gek proberen te houden.)
- Het is gezond om een complimentje aan te nemen (maar we doen het niet want we zijn van mening dat we het niet waard zijn en we hebben niet geleerd hoe we moeten ontvangen)
- Het is gezond om om hulp te vragen als we er zelf niet uit komen (maar we doen het niet want dan stellen we ons te kwetsbaar op, vinden we)
- Het is gezond om “nee” te zeggen als je al onder druk staat en een collega doet nog eens een extra beroep op je (maar we doen het niet want we vinden dat we moeten helpen en we verzinnen redenen waarom die “nee” niet uitgesproken hoeft te worden. )
Eerherstel voor je lichaam
Als je meer lichaamsbewustzijn ontwikkelt en meer durft te vertrouwen op je lichaam, dan ontdek je welke gezonde impulsen je allemaal blokkeert. Ons lichaam weet wat goed voor ons is. Het Anti-piekerpad moedigt je met oefeningen aan om respect te hebben voor je lichaam en om meer in je lijf te zitten. Je hoofd raakt er trouwens ook leger van.
Ook teveel in je hoofd en herken je een van de dingen die hierboven staan? of heb je andere manieren hoe je jezelf in de weg kan zitten met je eigen hoofd. Laat je reactie hier achter!
In actie komen? Ga mee op het Anti-piekerpad!
0 Reacties